Psy zdecydowanie mogą żyć z dysplazją stawów biodrowych. Rokowania zależą jednak od stopnia nasilenia i objawów dysplazji stawów biodrowych u chorego psa. Połączenie różnych opcji leczenia zwykle poprawia objawy u wielu psów. W ten sposób można osiągnąć jak najdłuższy okres bez lub z niskim poziomem dolegliwości. Pies z dysplazją bioder – na co zwrócić uwagę? W przypadku chorób ortopedycznych psów niezwykle ważne jest zadbanie o kondycję psa i jego sylwetkę. W utrzymaniu odpowiedniej masy ciała pomocna będzie dieta typu light. Psom chorym na dysplazję zaleca się również suplementację substancji zwanych chondroprotetykami. Przy odpowiednim postępowaniu chirurgicznym i medycznym pies z dysplazją stawu biodrowego może prowadzić normalne, zdrowe życie. Twój pies powinien co sześć miesięcy odwiedzać weterynarza w celu przeprowadzenia badania fizykalnego, aby zapewnić zdrowie stawów oraz wzmocnić siłę i mobilność mięśni. Zajęczy bieg – pies w czasie biegu stawia równocześnie obie tylne kończyny Dysplazja stawu biodrowego u psa – badanie kliniczne W czasie badania klinicznego u psów z dysplazją stawu biodrowego stwierdza się zwykle zmniejszenie zakresu ruchu kończyn tylnych, bolesność, zanik mięśni pośladkowych w chorej kończynie. Jest to pies niezwykle terytorialny. Z drugiej strony z nieufnością pochodzi do innych psów, jak i ludzi. Usposobienie, a szkolenie. Owczarek podhalański powinien przejść staranne szkolenie, które powinno przebiegać w spokojnej atmosferze. Jest to pies źle reagujący na krzyki lub kary cielesne. Właściciele psów chętnie porównują wiek swoich pupilów z własnym. To pozwala lepiej zorientować się, na jakim etapie rozwoju znajduje się aktualnie zwierzę. Psy żyją krócej od ludzi, dlatego konieczne jest dokonanie szacunkowych wyliczeń. Poniższa tabela w przybliżeniu obrazuje, ile lat ludzkich może liczyć nasz pies. . Moderatorzy: Robert A., Jarek mena5 Posty: 59 Rejestracja: 13 marca 2012, 16:32 Witam bardzo proszę o pomoc w dysplazji....mam sześciomiesięczną wieku 4 misięcy zaczęła kuleć na przednią łapkę. Wpadłam w panikę że może to być początek po dwóch dniach nie przeszło pojechaliśmy do lecznicy. Z łapką po badaniu nic nie wyszło natomiast doktorowi nie podobały sie tylne stawy biodrowe. Umówiliśmy się na rtg i niestety zapadł wyrok dysplazja prawego stawu: pod tym linkiem mam nadzieję jest rtg zeskanowane). Generalnie zostaliśmy poinformowani o możliwościach leczenia zachowawczego i chirurgicznego, na razie mamy nic nie robić póki nie ma żadnych objawów bólowych. Usłyszałam również, że jeśli do roku się psu pogorszy to sugeruję się uśpienie psa....Od tego momentu przepraszam za błędy, ale tak ryczę że mi się literki rozmazują....Jeśli nic się nie będzie działo przejdzie w suni Artroflex, can - vit obecnie kończy niebieski oraz gotuję galaretę z kurzych łapek i dodaję żelatynę w proszku np do surowego mięsa lub jogurtu. Pies generalnie jest na suchym pokarmie z po paru dniach kulawizna przedniej łapy powróciła pies dostał dwa zastrzyki przeciwzapalne, a my zorientowaliśmy się że w pogoni za kotami sunia uderza prawym barkiem w ciężkie dębowe drzwi sypialni. Drzwi zostały unieruchomione i po paru dniach problem się zakończył, ale nie na długo ponieważ powrócił w postaci kulawizny tylnej lewej łapki ( prawa ma dysplazję lewa nie) Wyglądało to tak że w domu po dłuższym spaniu jak wstawała trzymała łapę w górze a dopiero po rozchodzeniu stawała na niej chociaż było widać że to tak jakby przeskakiwała na tej łapce. Znowu wizyta u weterynarza znowu dwa zastrzyki p/zapalne i poprawa. Ograniczyłam jej szaleństwa z kumplami,ale po trzech dniach się poddałam nie mogłam patrzeć na jej smutną mordkę jak jej tłumaczyłam że do parku nie idzie i poszłyśmy. Szaleństwa zakończyły się mocniejszym utykaniem. Weterynarz mi powiedział, że w tym wieku jest duża urazowość, trwa mineralizacja kośćca no i wapno idzie w zęby proponował żeby poobserwować przed 10 dni co się będzie te 10 dni aczkolwiek jestem w skrajnej rozpaczy, bo nie wiem co mam robić. Wiem że są psy które żyją z dysplazją i nic ich właściciele nawet nie mają pojęcia że pies to ma, wiem że są psy z obustronną dysplazją i też żyją a ja mam usypiać psa który jest młodym pieskiem?????Proszę czy ktoś może się do tego fachowo ustosunkować? Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 13 marca 2012, 23:15 labladora nie będziesz musiała uśpić - spokojnie. Najważiejsze to całkowicie ograniczyć nadmierny ruch. Na smyczy tak luzem bieganie nie. Należałoby dokładnie zbadać te łapy w chodzie , bierne ruchy, mięśnie grzebieniaste , ogólna masa mięśniowa łap. Dokładnie powtarzać te zdjęcia i śledzić co się dzieje . Zwierzę przeciążą tylną lewą łapę na skutek dysfunkcji prawej łapy i powoduje urazy lewej . mena5 Posty: 59 Rejestracja: 13 marca 2012, 16:32 14 marca 2012, 08:07 Bardzo bardzo dziękuję za odpowiedź. W takim razie mam jeszcze dwa pytania czy miał Pan jakieś doświadczenia z Cetylem M? I drugie pytanie związane z ewentualną interwencją chirurgiczną u mojej cokolwiek da się zrobić z tym stawem, a jeśli tak to co? Kiedy ? I jakie są koszty? Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dziękuję. Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 20 marca 2012, 22:39 cetylu m nie stosowałem , ze stawami da się " coś" zrobić , ale nie napiszę Ci dokładnie co , bo do tego muszę widzeć zwierzę jak się porusza , zbadać staw . O kosztach nie rozmawiam bez ustalenia co trzeba zrobić . gina11 Posty: 329 Rejestracja: 24 marca 2012, 17:02 30 marca 2012, 10:27 mam10miesięcznego mieszańca berneńskiego psa pasterskiego. od jakiegoś czasu kuleje-ma problem z przednią prawą łapką. najgorzej jest jak się przebudzi i wstaje. baaaaaaaaaaardzo boję się że to dysplazja, w pon idę do weta na badanie. wiem co czujesz . mi na samą myśl chcę się płakać . jeżeli to stawy (pfu pfu wypluć, odpukać w nie malowane) i mój psiak który kocha ruch nagle stanie się inwalidą to nie wiem czy będę w stanie patrzeć na jego męczarnie. ja nawet w przypadku ludzi jestem za eutanazją ania05 30 marca 2012, 19:36 Jezu kobieto rozumiem że jesteś za eutanazją ale zmiłuj się nie skazuj 10 miesięcznego psa na śmierć tylko dlatego że jest chory !!! SleepingSun Posty: 3518 Rejestracja: 28 stycznia 2011, 23:19 31 marca 2012, 14:55 dzięki bogu nie można sobie uśpić psa tak po prostu. Przy każdej eutanazji spisuje się protokół z podaniem przyczyny. Gdyby ktoś uśpił 10miesięcznego szczeniaka z powodu dysplazji to mógłby się pożegnać z wykonywaniem zawodu. I tak jak napisałam: dzięki bogu, bo jak widać na powyższym przykładzie są ludzie, którym w żadnym wypadku nie powinno się powierzać życia psa. Co to w ogóle za bawienie się w pana boga? Za kogo Ty się uważasz żeby decydować o tym czy ktoś ma prawo żyć czy nie? Jest to dla mnie absurdalna sytuacja, zwłaszcza że masz psa bliskiego takiej a nie innej rasie (z pseudo pewnie?) i powinnaś być przygotowana na to, że kilka ostatnich lat jego życia to będzie jedynie zapewnianiem mu odpowiedniego komfortu i wydawanie na to ogromnych ilości pieniędzy, a nie wyczynowe spacery aż do ostatniego dnia. Ale tak, pewnie że najłatwiej jest 'problemu' się pozbyć. mena5 Posty: 59 Rejestracja: 13 marca 2012, 16:32 31 marca 2012, 15:16 No cóż ja postanowiłam jeśli mojemu psu nie przejdzie pojechać do specjalisty ktory specjalizuje się w wykonywaniu zdjęć rtg psów w moim przypadku jest to Simbieda we Wrocławiu i tam się dowiem prawdy ponieważ chirurg który robił zdjęcie mojemu psu najpierw twierdził że ma prawostronną dysplazję potem że obie strony ( choć przed wykonaniem drugiego zdjęcia się pytałam czy dysplazja w ciągu dwóch miesięcy może się rozwinąć powiedział że nie) a potem skwitował to żeby sie skonsultować ze specjalistą.....nic dodać nic ująć. Natomiast mój szef który jest chirurgiem co prawda ludzkim ale bardzo dobrym specjalistą oglądał zdjęcia i powiedział że mam się od psa odczepić bo nie ma dysplazji tylko trwa kostnienie i mineralizacja. Niestety mój pies po drugim okuleniu od chirurga dostał tabl przecibólowo przeciwzapalne które podałam choć mój wet nie pochwala tego a wręcz jest przeciwny ponieważ twierdzi że przyczyny nie wyleczymy a pies bez bólu pozwala sobie na większe szaleństwa. Pewnie ma rację ale zafundowałam mojemu psu sześć dni dobrego samopoczucia niestety kulawizna wróciła......ręce mi opadły ale ponieważ ja się tak szybko nie poddaję pojechałam do nocnej apteki i kupiłam rexorubię. Teraz rano na czczo dostaje cetyl m w południe do miski daję 1 tbl falvitu a do wieczornego dania białkowego dorzucam can vit i po jedzonku 2,5ml artroflexu a późnym wieczorem tak 22-23 podaję rozpuszczony granulat śpi robię jej zimne okłady - w naszym przypadku są to zamrożone warzywa w wiem czy nie przesadzam ... Jest lepiej , a jeśli nie przejdzie jadę do Wrocławia gina11 Posty: 329 Rejestracja: 24 marca 2012, 17:02 31 marca 2012, 20:27 taa masz racje, to sama przyjemność patrzeć jak pies podtyka ci łapę dając wyraźnie do zrozumienia że go boli, patrzeć na niego jak błagalnym wzrokiem patrzy na smycz wiedząc że jeszcze tydzień wsześnie mógł swobodnie biegać a teraz ma 3m smycz. szprycować psa lekami które i tak nie dają efektu. rozumiem dysplazje u paro letniego psa ale skazywać dziecko na takie życie to już raczej wegetacja i znęcanie się nad psem w imię walki o życie. mogę leczyć psa. za drugiego psiaka dałam 2tys złoty na leczenie a był tylko mieszańcem ze schroniska zapożyczyłam się w banku na jego leczenie. ale ona się nie męczyła, nie czuła bólu. widziałam wiele psów na ulicy które zdychały z bólu wiele dni, tygodni właściciele uważali że pies ma umrzeć w naturalny sposób. niestety takie jest moje zdanie, możecie mnie za nie tępić ale ja kieruje się dobrem psa a nie swoim spokojem ducha gina11 Posty: 329 Rejestracja: 24 marca 2012, 17:02 31 marca 2012, 20:33 na zakończenie dodam że wczoraj próbowaliśmy poddać go narkozie żeby zrobić prześwietlenie. psu wszystko trzeba robić pod narkozą bo jest za żywy. jak tylko zobaczył strzykawkę pogryzł mamę i rozwalił rękę siostrze broniąc się. on na widok igieł dostaje szału/było tak przy szczepieniach, przy kastracji. a teraz ktoś ma prawo wymagać bym zmusiła psa na dożywotnie przyjmowanie zastrzyków które nie oszukujmy się i tak nie działają. dysplazja nie jest wyleczalna. isabelle30 Posty: 3531 Rejestracja: 12 listopada 2009, 20:36 31 marca 2012, 20:55 Wiesz ale jest jeden bardzo prosty sposób na utrzymanie psa u weta....sprzedała mi go jedna pani doktor wiele lat temu. Podziała na każdego psa....stoi jak baranek bo nie ma sie JAK ruszyć. Uwierz mi, psy z dysplazją w miarę normalnie żyją. Dopiero starość je się nad uśpieniem młodziaka bo ma dysplazję to ...nie wiem jak to nazwać. ps. Ja na mojego psa u weta wydałam już grubo ponad 2000...i wydam jeszcze pewnie wielokrotność tej sumy do jego smierci. Zapewne jak kazdy z nas.... gina11 Posty: 329 Rejestracja: 24 marca 2012, 17:02 31 marca 2012, 21:04 przecież nie skazałam go już teraz na śmierć! to niby mój pies ale kocha go cala 8osbowa rodzina, ten pies to marzenie z dzieciństwa o posiadaniu dużego psa. o dysplazji wiem z animal planet tyle że są jej rożne stadia, i to od tego zależy co z psem zrobię. to może być również stłuczenie, zwichnięcie, jakiś stan zapalny. tylko że jestem z natury pesymistką i wole stawiać na najgorszę. tak było ze mną kiedy wykryto mi guza. zresztą nawet jak to będzie coś najgorszego z możliwych to i tak nie zdecyduje się na to od razu. moje zwierzęta żyją tak długo dopóki nie cierpią. i sama też chcę tak żyć. ja wiem że psiak to dużżżżży koszt. mój starszy pies nie raz był leczony, te pieniądze poszły w ciągu dwóch tygodni ze względu na komplikacje, miesiąc pózniej zachorowała kotka przybłęda-poszło 500zł z taxi bo nie mam własnego transportu, w przyszłym tygodniu pies (obecnie 10lat) idzie na usunięcie guza. ja walczę o swoje zwierzęta ale dopóki to ma sens i one na tym nie cierpią Objawy dysplazji u psów Objawy związane z dysplazją w obrębie omawianych stawów mogą wystąpić już u kilkumiesięcznego psiaka. Ale mogą ujawnić się także w późniejszym wieku. Tu nie ma reguł. Najczęstsze objawy to: niechęć do ruchu, kulawizna, sztywność stawów. Dysplazja u psa – objawy ostrożne wstawanie i kładzenie się ostrożny chód. niechęć do biegania. charakterystyczny, sztywny chód. problemy z poruszaniem po odpoczynku. problemy ze wskakiwaniem na różne powierzchnie. niechęć do kładzenia się na twardym. odciążanie jednej łapy podczas siadania, kładzenia się Jak poruszać się psów z dysplazją stawów biodrowych? W późniejszym etapie choroby postawa i sposób poruszania się psów z dysplazją stawów biodrowych są wyraźnie nieprawidłowe: 1 kulawizna tylnych kończyn, 2 sztywny chód, 3 „królicze kicanie” podczas biegania, 4 ostrożne zmienianie pozycji, 5 powolne i ostrożne siadanie, kładzenie się, wstawanie. Jakie rasy psów są narażone na dysplazję? Szczególnie narażone na dysplazję są poszczególne rasy psów: 1 labrador retriever, 2 sznaucer olbrzymi, 3 dog, 4 bokser, 5 rottweiler, 6 owczarek kaukaski, 7 owczarek niemiecki, 8 mastino napoletano, 9 amstaff, 10 pittbull. More Dlaczego występuje dysplazja stawów łokciowych? Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych jest chorobą genetyczną, która dotyczy głównie psów dużych ras (takich jak rotweillery, owczarki niemieckie, nowofunlandy, labrador itd.). Nie oznacza to jednak, że nie występuje ona u psów mniejszych ras, a także u kundelków. Jak leczyć dysplazję u psa? Terapia dysplazji stawów biodrowych obejmuje leczenie zachowawcze oraz chirurgiczne. Leczenie zachowawcze obejmuje kontrolę masy ciała, odpowiednie żywienie i właściwą aktywność fizyczną, farmakoterapię, laseroterapię oraz fizykoterapię. Czy pies może żyć z dysplazja? Podsumowując dysplazja jest najczęściej występującym schorzeniem wśród dużych ras. Nie jest niebezpieczna dla zdrowia i życia psa dlatego można z nią normalnie żyć bez prowadzania skompilowanych zabiegów. Czy da się wyleczyć dysplazję u psa? Istnieją dwie metody leczenia dysplazji stawów biodrowych: zachowawcze i operacyjne. Przy leczeniu zachowawczym powinno się zapewnić psu ograniczony trening, lecz musi być on odpowiednio dostosowany do wieku psa i jego rozwoju fizycznego. Do czego prowadzi dysplazja u psa? Nieprawidłowo funkcjonujący staw prowadzi do ciągłego tarcia pomiędzy kośćmi. Dochodzi do zapalenia stawów u psa, a następnie do rozwoju zwyrodnienia stawów u psa. Jak biega pies z dysplazja? Jak biega pies z dysplazją? Niezależnie od wieku czworonoga, przy dysplazji stawów występuje bardzo charakterystyczny obraz chodu u psa – kicanie królika. Odczuwanie bólu i dyskomfortu podczas poruszania się dodatkowo pogłębia patologię. Kiedy ujawnia się dysplazja? Dysplazja stawów biodrowych dotyczy nie tylko psów z dużych i ciężkich ras, jak np. labradorów retriever, sznaucerów olbrzymich, owczarków niemieckich czy kaukaskich, ale także małych zwierząt, jak np. mopsy, spaniele czy pekińczyki. Pierwsze objawy choroby zauważa się już u psów w wieku 3-4 miesięcy! Co zrobić gdy pies nie może się podniesc? Niedowład u psa, który utrzymuje się krótkotrwale, spowodowany może być przez wiele czynników. Wywołać go mogą zarówno bardzo prozaiczne stany, jak również przewianie. Stanowić może też objaw ciężkiej choroby. Bez względu na to, co spowodowało chwilowy paraliż u psa, trzeba zgłosić się z pupilem do weterynarza. Czy dysplazja u psa boli? W przypadku braku leczenia mamy do czynienia z przewlekłym stanem zapalnym stawów oraz ich stopniowym zwyrodnieniem. Z czasem zauważamy objawy wynikające z bolesności w okolicy bioder. Często jest to kulawizna, sztywność kończyn, problemy ze wstawaniem po odpoczynku. Jakie leki na dysplazje u psa? Dysplazja u psa – leczenie nieinwazyjne kwas hialuronowy; siarczan chondroityny; glikozaminoglikany; inne prekursory chrząstki stawowej. Ile kosztuje leczenie dysplazji u psa? Zabiegi chirurgiczne dysplazji bioder u psa. W zależności od wieku psa i stopnia zaawansowania choroby operacyjne leczenie dysplazji biodrowej może obejmować mniej lub bardziej inwazyjne zabiegi. Cena operacji zależy od zastosowanej metody i może wynosić od 800 zł do nawet 4 000 zł. Jak zapobiegać dysplazji u psów? Nie należy dopuścić do zbyt dużej wagi u psa, jak również do zbyt niskiej. Mimo, że nadwaga sprzyja wystąpieniu dysplazji, po jej stwierdzeniu nie powinniśmy głodzić psa i odchudzać go drastycznymi metodami powolna utrata wagi będzie dużo bardziej bezpieczna. Nie trzeba dodawać, że kiedy pies pojawia się w naszym życiu, witamy go z wielką miłością, ale z biegiem lat całe to uczucie zamienia się w miłość. Ta sama miłość, która jest odczuwana do każdego innego członka rodziny, ponieważ jest on również częścią naszej zastanawiasz się, jak długo żyje pies, powinieneś wiedzieć, że wszystko zależy od jego wielkości i trybu życia, który prowadzi. Wyjaśnię ci to bardziej szczegółowo, abyś mógł w pełni wykorzystać każdy dzień swojego życia. Może Ci się spodobać: Jak dbać o starszego psa Indeks1 Ile lat żyją psy ras dużych lub olbrzymich??2 Ile lat żyją średnie psy??3 Ile lat żyją małe psy??4 Jak sprawić, by pies żył dłużej? Pokarm niezbędny do długiego Weterynarz, niezbędny dla jego Ćwiczenia, gry i spacery Ile lat żyją psy ras dużych lub olbrzymich? Muszę przyznać, że psy ras dużych to te, które generalnie kradną moje serce, ale niestety są też te, które żyją krócej ze względu na czystą rasy dużej lub olbrzymiej ma średnia długość życia od dziesięciu do trzynastu lat, choć przy dobrej opiece, diecie i zdrowych nawykach mogą żyć jeszcze kilka o rasach takich jak dog niemiecki, mastif, bernardyn, botero de berna, owczarek niemiecki, doberman, dalmatyńczyk, alaskan malamute itp... Tutaj możesz zobaczyć wszystkie duże i gigantyczne rasy: Duże rasy psów Rasy psów olbrzymich Doberman Ile lat żyją średnie psy?? Co ciekawe, im mniejszy pies, tym dłuższa jest jego średnia długość życia, w tym przypadku psy średniej wielkości mają średnia długość życia od dwunastu do piętnastu podobnie jak w poprzednim przypadku, jeśli zapewnimy mu zdrowe życie, dobre odżywianie i dobrą pielęgnację, jest prawdopodobne, że będzie żył jeszcze kilka o rasach średnich, mamy na myśli między innymi bulteriera, pitbulla, collie, setera, shiba inu, podenco, hiszpańskiego psa wodnego, shar pei, buldoga angielskiego czy owczarka baskijskiego. Tutaj możesz zobaczyć wszystkie rasy średniej wielkości: Rasy psów średnich Shar pei Ile lat żyją małe psy?? Co ciekawe, najmniejsze to te, które mają najdłuższą oczekiwaną długość życia. Psy małych ras, miniaturowe i/lub do zabawy, mają długość życia od piętnastu do dwudziestu halucynacje sąsiada, najdłużej żyją najmłodsi, o ile prowadzą zdrowy tryb życia i zdrową dietę Zaskakująca prawda?Kiedy mówimy o rasach małych, mamy na myśli między innymi dobermany pinczery, shih tzu, andaluzyjskie bodeguero, chihuahua, coton, corgi, jack russell, maltańskie czy pomorskie. Tutaj możesz zobaczyć wszystkie małe rasy: Małe rasy psów Chihuahua Jak sprawić, by pies żył dłużej? Chociaż genetyka to praktycznie wszystko, prawda jest taka, że ​​zdarzają się przypadki psów, które żyją nawet o pięć lat dłużej niż wskazuje na to ich przewidywana długość wiele czynników, które bezpośrednio wpływają na długowieczność psa, dzięki czemu żyję jeszcze wiele lat z czego w rzeczywistości mam jakie są te czynniki, abyśmy wszyscy mogli zastosować je w praktyce i tym samym zapewnić naszemu psu długie niezbędne do długiego życia Czy dajesz swojemu szczeniakowi najlepszą karmę na rynku?? Dobrze sobie radzisz, ponieważ jedzenie jest podstawowym filarem zdrowia i długowieczności psa. Chociaż, aby mieć całkowitą rację, najlepsze jedzenie, jakie możesz mu dać, nie jest kupowane? w formie paszy, ale dieta oparta na świeżych produktach, znana również jako karma BARF, jest najzdrowsza dla psów, a zatem ta, która najlepiej pomoże im żyć niezbędny do jego długowieczności Wszystkie psy zachorują w pewnym momencie swojego życia i jeśli nie będą odpowiednio leczone, ich średnia długość życia drastycznie się skróci. Ale nie wszystko to choroby, okresowe badania kontrolne, szczepienia i rozbieżności sprawią, że Twój pies mają dłuższą oczekiwaną długość gry i spacery W zależności od rasy i jej wielkości pies będzie potrzebował większej lub mniejszej dawki ruchu dziennie. Wraz z wiekiem będzie musiał zmniejszać aktywność fizyczną, chociaż gry i spacery są zalecane dla wszystkich grup który codziennie wychodzi pobiegać, bawi się z innymi psami, nie cierpi na stres, chodzi jak mu się podoba na łonie natury, będzie miał znacznie dłuższe życie niż pies, który nie ćwiczy i/lub chodzi tylko po mieście, otoczony dymem. Co 3-6 tygodni – w zależności od zaleceń ortopedy – musimy przychodzić na wizyty kontrolne, leczenie trwa zaś około pół roku. U niemowląt z dysplazją typu III i wyższym skuteczność aparatów się zmniejsza, najczęściej konieczne jest leczenie na wyciągu i założenie dziecku gipsu. Co to jest dysplazja? Co to jest dysplazja? Dysplazją nazywa się różnego rodzaju wady wrodzone, które polegają na zaburzeniu w budowie, organizacji lub czynności komórek w tkankach organizmu. Wyróżnia się dysplazje: kostno-stawowe, ektodermalne, ogniskowe dysplazje korowe. Co to jest dysplazja stawu biodrowego? Żeby jednak mówić o dysplazji należy zacząć od budowy anatomicznej zdrowego, prawidłowo ukształtowanego stawu biodrowego. Staw biodrowy (łac. articulatio coxae) jest stawem kulistym zbudowanym z głowy kości udowej i panewki stawu biodrowego kości miednicznej. Jakie są objawy dysplazji włóknistej kości? Wyróżnia się trzy postaci choroby: 1 dysplazję włóknistą kości monoostotyczną – dotyczy jednej kości i zwykle objawia się w okresie dojrzewania, a następnie 2 dysplazję włóknistą kości poliostotyczną – zajmuje co najmniej dwie kości i ma cięższy przebieg; 3 dysplazję włóknistą kości z zaburzeniami endokrynologicznymi – najcięższą postać, dotykająca głównie dzieci, która More Co to jest dysplazja szyjki macicy? Dysplazja szyjki macicy to nieprawidłowości w komórkach nabłonka szyjki macicy, które mogą prowadzić do rozwoju raka. Zmiany w komórkach można wykryć na podstawie badania cytologicznego. Cytologia polega na mikroskopowej ocenie materiału pobranego z szyjki macicy, czyli komórek nabłonka wielowarstwowego płaskiego i gruczołowego. Jak leczy się dysplazja? Leczenie dysplazji jest niezmiernie proste i polega na powolnym, stopniowym pokonywaniu oporu skróconych mięśni, powodujących ograniczenie odwiedzenia, aż do uzyskania pełnego odwiedzenia. Istotą leczenia jest scentrowanie głowy kości udowej na dno panewki. Czy dysplazja biodra jest uleczalna? Dysplazja biodra to najczęstsza wrodzona wada układu ruchu. USG bioder powinno mieć zrobione każde dziecko do 12 tygodnia życia. Wada wcześnie wykryta jest łatwo wyleczalna. Czy dysplazja boli? Należy tu dodać, że zwierzę z dysplazją już od samego początku czuje dyskomfort podczas poruszania się. Najpierw odczuwa jedynie nieprzyjemne tarcie, do którego się przyzwyczaja. Później pojawia się ból, który staje się coraz silniejszy. Jak rozpoznać dysplazję? Dysplazja czyli niestabilność w obrębie stawu biodrowego, objawia się przeskakiwaniem kości biodrowej, wyczuwalnym podczas zginania, odwodzenia i przywiedzenia nóżek. W miarę rozwoju dziecka i zwiększania jego siły mięśniowej, kość udowa zaczyna przesuwać się poza obręb panewki, doprowadzając do zwichnięcia. Czy dysplazja to rak? Warto podkreślić, że dysplazja jest stanem przedrakowym i może prowadzić do rozwinięcia się raka szyjki macicy. Im wyższy stopień dysplazji, tym zwykle większa szansa na rozwój raka i mniejsze prawdopodobieństwo cofnięcia się zmian. Czy pies może żyć z dysplazja? Podsumowując dysplazja jest najczęściej występującym schorzeniem wśród dużych ras. Nie jest niebezpieczna dla zdrowia i życia psa dlatego można z nią normalnie żyć bez prowadzania skompilowanych zabiegów. Czy Biodro może wyskoczyc? Dzieje się tak w wyniku nacisku dużej siły. W większości przypadków zwichnięcie stawu biodrowego jest konsekwencją poważnych urazów, głównie w trakcie wypadków komunikacyjnych lub podczas upadku z wysokości (np. upadek z drabiny czy rusztowania). Ile razy na bioderka? USG bioderek dziecka powinno być wykonane 3 razy (niektórzy specjaliści sugerują, że nawet 4 razy) – jest to spowodowane znaczną plastycznością bioder i intensywnymi zmianami w ich budowie, do których dochodzi wraz ze wzrostem dziecka. Pierwszy raz na USG bioderek należy zgłosić się do ortopedy (traumatologa) w 6. Co powoduje dysplazja stawu biodrowego? warunki ciąży – niewielka ilość wód płodowych (małowodzie). Zwiększa ryzyko zachorowania, ponieważ dziecko nie jest w stanie poruszać się swobodnie w macicy; pozycja narodzin – jeśli dziecko ma złe ułożenie w macicy, może to doprowadzić do ryzyka wystąpienia dysplazji stawu biodrowego. Na czym polega dysplazja? W terminologii medycznej dysplazja jest określana jako nieprawidłowości w wyglądzie komórek oraz zaburzenia w budowie tkanki, które wskazują na wczesną możliwą transformację nowotworową, zaburzenia budowy, dojrzewania i różnicowania komórek oraz ich struktury. Czy dysplazja żołądka jest uleczalna? Każde z nich może doprowadzić do wystąpienia krwawienia oraz rozległego owrzodzenia. Wcześnie rozpoznana i poprawnie leczona choroba żołądka jest wyleczalna w 80-90 procentach przypadków. Jak sprawdzić czy pies ma dysplazję? Dysplazja u psa – objawy ostrożne wstawanie i kładzenie się ostrożny chód. niechęć do biegania. charakterystyczny, sztywny chód. problemy z poruszaniem po odpoczynku. problemy ze wskakiwaniem na różne powierzchnie. niechęć do kładzenia się na twardym. odciążanie jednej łapy podczas siadania, kładzenia się Kiedy są pierwsze objawy dysplazji u psa? Dysplazja stawów biodrowych dotyczy nie tylko psów z dużych i ciężkich ras, jak np. labradorów retriever, sznaucerów olbrzymich, owczarków niemieckich czy kaukaskich, ale także małych zwierząt, jak np. mopsy, spaniele czy pekińczyki. Pierwsze objawy choroby zauważa się już u psów w wieku 3-4 miesięcy! Jak chodzi pies z dysplazja? Dysplazja stawów biodrowych u psów to przesunięcie główki kości udowej do tyłu lub do przodu względem prawidłowego ustawienia w panewce. W efekcie, cały staw staje niestabilny. Wówczas bardzo łatwo o jego zwichnięcie. Dysplazja u psa Wyobraź sobie, że elementy Twojego stawu przestają do siebie pasować, a każdy ruch wiąże się z przejmującym bólem. Ból ten nasila się po każdej aktywności fizycznej, ale przecież nie chcesz z nich rezygnować. To właśnie czuje pies dotknięty dysplazją stawów biodrowych… A choroba ta dotyka najczęściej właśnie ciekawe świata i skore do zabaw szczeniaki w wieku od 6 do 12 miesięcy. Dysplazja stawów u psów jest jednym z najczęściej występujących schorzeń ortopedycznych, na które cierpią przede wszystkim psy dużych ras. W tym artykule postaram się w miarę przystępny sposób przybliżyć Ci istotę choroby oraz postępowanie w razie jej stwierdzenia. Wyjaśnię też które zwierzęta są w grupie podwyższonego ryzyka i co Ty możesz zrobić, aby je zminimalizować. Jak zbudowany jest staw biodrowy u psa?Co to jest dysplazja u psa?Dysplazja u psa przyczynyKtóre psy chorują na dysplazję?Dysplazja u psa objawyCo powinno Cię zaniepokoić w zachowaniu szczeniaka lub dorosłego psa?Dysplazja stawu biodrowego u psa przyczynyDiagnostyka dysplazji u psaPostępowanie po rozpoznaniu dysplazji u psaDysplazja u psa leczenieOdpowiednia dawka ruchu, ćwiczenia i fizykoterapia psaIrap Orthokine VetAlternatywne metody leczenia dysplazji bioderIle kosztuje operacja?Nieleczona dysplazja u psaRehabilitacja przy dysplazji u psa Jak zbudowany jest staw biodrowy u psa? Budowa stawu biodrowego psa Żeby jednak mówić o dysplazji stawów biodrowych należy zacząć od budowy anatomicznej zdrowego, prawidłowo ukształtowanego stawu biodrowego. Staw biodrowy (łac. articulatio coxae) jest stawem kulistym zbudowanym z głowy kości udowej i panewki stawu biodrowego kości miednicznej. Powierzchnie stawowe pokryte są chrząstka szklistą a całość otoczona torebką stawową. Strukturami stabilizującymi staw są więzadła poprzeczne panewki oraz więzadło głowy kości udowej. Głowa kości udowej, podobna swym kształtem do kuli, w zdrowym stawie wpasowuje się w panewkę stawu biodrowego. Z kolei maź stawowa zapewnia płynne ruchy w stawie bez tarć i oporów. Całość stawu oczywiście dopełniają mięśnie zapewniające stabilizacje poszczególnych struktur oraz wprawiające staw w ruch. Skoro wiemy już jak wygląda zdrowy staw biodrowy skupmy się na patologii jaką bez wątpienia jest dysplazja stawu biodrowego u psa. Co to jest dysplazja u psa? Dysplazja stawu biodrowego jest dziedzicznym schorzeniem, przekazywanym genetycznie z rodziców na potomstwo, polegającym na niedorozwoju, niedopasowaniu, rozluźnieniu struktur budujących staw biodrowy (panewki, głowy kości udowej oraz więzadeł). Co to jest dysplazja stawów biodrowych? Konsekwencją jest niedokładne dopasowanie w stawie, przemieszczenie głowy kości udowej w stosunku do położenia panewki oraz nadwichnięcie lub zwichnięcie w stawie. Stan zaś taki prowadzi nieodłącznie do zniekształcenia struktur anatomicznych stawu i postępującego zwyrodnienia stawu biodrowego. Może dojść do zaniku kształtu głowy kości udowej czy spłaszczenia panewki. Termin dysplazja pochodzi od greckich słów dis – źle, niewłaściwie i plastos – ukształtowany uformowany, plasis – tworzyć, kształtować i oznacza niewłaściwie zbudowany, nieprawidłowo ukształtowany, wadliwie funkcjonujący staw biodrowy. Oczywiście z dysplazją mamy do czynienia nie tylko w przypadku stawu biodrowego. Może ona dotyczyć także innych stawów, jak choćby stawu łokciowego. Jakie są objawy dysplazji stawu łokciowego u psa możesz zobaczyć na poniższym filmie Nie mniej jednak to dysplazja stawu biodrowego jest jedną z najlepiej poznanych i częściej występujących problemów ortopedycznych u psów i na niej się skupimy w dalszej części artykułu. Dysplazja u psa przyczyny Dysplazja stawów biodrowych to choroba dziedziczna – przekazana przez rodziców skłonność do nieprawidłowego ukształtowania stawu biodrowego w konsekwencji której dochodzi do jego rozluźnienia. Z podłoża dziedzicznego wynika, że to najczęściej chorzy rodzice przekazują tą cechę potomstwu podobnie jak potencjalnie zdrowi nosiciele genów dysplazji. Skoro znamy podłoże choroby wydawać by się mogło, iż eliminacja z rozrodu chorych zwierząt powinna rozwiązać problem dysplazji. Tymczasem nie wszystko jest takie proste i mimo wykluczenia z hodowli jednostek chorych, problem nadal występuje i jest jednym z częściej pojawiających się schorzeń ortopedycznych. Okazuje się bowiem, że dysplazja stawów biodrowych ma podłoże polietiologiczne, wieloczynnikowe i nie zależy wyłącznie od genów. Nie ustalono dotychczas konkretnych genów w materiale genetycznym psa odpowiedzialnych za rozwój tej choroby, ale powszechnie uważa się podłoże wielogenowe (informacja genetyczna odpowiedzialna za rozwój choroby jest zapisana w nie jednym genie ale wielu). Na rozwój choroby ma także wiele różnych i do końca nie poznanych jeszcze czynników środowiskowych. Mogą one zmieniać, lub modyfikować rozwój przypadłości. Są to choćby bardzo szybki wzrost szczeniąt ras molosowawatych, czy niepotrzebna suplementacja wapnia w karmie. Młode, rosnące psy ras dużych karmione odpowiednia dla swego wieku i wielkości, zbilansowaną karmą gotową dodatkowo podawania preparatów zawierających wapń. Dodatki te są raczej zalecane dla psów karmionych dietą domową kiedy to istnieje ryzyko niedoboru składników mineralno witaminowych. Jest to częsty błąd popełniany przez nieświadomych opiekunów psów, którzy myślą że szybko rosnący pies wymaga ogromnych ilości wapnia do prawidłowego rozwoju szkieletu. Pamiętaj, że nadmierna suplementacja może przynieść więcej szkody niż korzyści dla rozwijającego się organizmu. Uważa się, iż to właśnie czynniki środowiskowe mogą nasilać pojawianie się objawów klinicznych co wynika z powoli objawiających się deformacji właśnie w okresie wzrostu. Niezwykle istotne jest prawidłowe żywienie psa w okresie wzrostu bowiem popełnione błędy, często nawet nieświadomie, prowadzące do otyłości w okresie późniejszym, mogą potęgować choroby zwyrodnieniowe w obrębie stawów, w tym również dysplazję. Nie przekarmiajmy więc naszych pupili abyśmy później nie musieli odchudzać psa, co nie jest prostym procesem i nie zawsze się udaje. Musimy również pamiętać aby nie zmuszać młodego, rosnącego psa do nadmiernego wysiłku fizycznego, który może powodować urazy i w konsekwencji nasilać zmiany zwyrodnieniowe. Kości dużych i olbrzymich psów rosną przecież aż do wieku 18-24 miesięcy mimo, że zewnętrznie tego procesu nie widzimy. Wśród ewentualnych przyczyn rozwoju zmian chorobowych musimy wymienić: opóźnienie kostnienia głowy kości udowej,obniżoną ilość kwasu hialuronowego, który jest składnikiem mazi stawowej,zwiększony udział kolagen typu trzeciego w elementach stabilizujących staw,nieprawidłowy kąt nachylenia głowy kości udowej i szyjki, czyli kąt inklinacji. Które psy chorują na dysplazję? Jakie psy chorują na dysplazję? Powszechny w świadomości opiekunów jest pogląd, że dysplazja stawów biodrowych dotyczy psów ras dużych, ciężkich, z grupy molosów. Czy aby jest to absolutna prawda? Otóż nie do końca. Prawdą jest, iż zdecydowanie częściej dysplazja stawów biodrowych występuje u psów większych niż mniejszych, małe rasy jednak również mogą zachorować (spaniele, pekińczyki, mopsy) podobnie jak niektóre, szczególne duże koty na przykład maine coony. Szczególnie narażone na dysplazję są poszczególne rasy psów: labrador retriever,sznaucer olbrzymi,dog,bokser,rottweiler,owczarek kaukaski,owczarek niemiecki,mastino napoletano,amstaff,pittbull. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zaleca wykonanie badania w kierunku dysplazji aż u 25 ras psów zaś w przypadku innych dużych psów, także mieszańców, to lekarz prowadzący powinien w przypadku podejrzenia choroby zalecić takie badanie. Wieloletnie obserwacje wykazały częstsze występowanie tego problemu u psów otyłych z większym procentowym udziałem tkanki tłuszczowej (5-10 %). Dysplazja u psa objawy Truizmem będzie stwierdzenie, że objawy kliniczne dysplazji bioder mogą objawić się w każdym wieku zwierzęcia. Nie zawsze będą one charakterystyczne i specyficzne i szczególnie na początku mogą przybierać postać delikatną i tym samym być przeoczone przez właściciela. Najczęściej jednak manifestują się w wieku 6-12 miesięcy a wiec w okresie bardzo intensywnego wzrostu. W sytuacji gdy mamy do czynienia w lekką postacią dysplazji mogą pojawić się dopiero u psa 4-5 letniego co dodatkowo może wprowadzić w błąd hodowcę lub lekarza, który nie zawsze podejrzewa chorobą u takiego właśnie psa. Czasem objawy dysplazji stawów biodrowych mogą też występować u bardzo młodych szczeniąt nawet w wieku 3-4 miesięcy. Co powinno Cię zaniepokoić w zachowaniu szczeniaka lub dorosłego psa? Na co więc powinniśmy zwrócić baczną uwagę? Dysplazja stawów biodrowych daje różnego stopnia kulawiznę kończyn miednicznych jedno lub obustronna. Dotknięte nią zwierzę wykazuje objawy: sztywnego chodu,bardzo ostrożnie wstaje z posłania,ostrożnie wykonuje wszelkie ruchy,bardzo ostrożnie siada czy kładzie się,ma problemy z wchodzeniem po schodach,ma problemy z wskakiwaniem choćby do samochodu,może być mniej ruchliwe,może być więcej śpiące,niechętnie porusza się będąc wypoczętym. Właściciele czasem opisują sposób poruszania się chorego pieska jako „kicanie królika„. Jak wygląda pies ze zdiagnozowaną dysplazją stawu biodrowego możesz zobaczyć na poniższym filmie Kulawizna może też ulegać nasileniu po wysiłku a młody rosnący szczeniak staje się niechętny do zabawy i figli. Generalnie objawy dysplazji stawu biodrowego u psa zaczynają się nasilać gdy pies staje się bardziej aktywny co jest cechą charakterystyczną dla zdrowych rosnących szczeniąt. Widzimy więc, że nawet niewprawny i niedoświadczony opiekun takiego zwierzęcia w pewnym momencie rozwoju zaczyna zauważać, że coś jest nie tak z jego pupilem i słusznie dochodzi do wniosku, iż zdrowy normalny szczeniak tak się nie zachowuje. To jak najbardziej właściwy moment aby udać się do zaufanego lekarza weterynarii, który rozwieje wątpliwości lub postawi pewną i trafną diagnozę a gdy sytuacja będzie tego wymagała zaproponuje leczenie dysplazji. Jak mogą wyglądać objawy wskazujące na dysplazję stawów biodrowych u psa? Częste siadanie psa, niechęć do chodzenia po schodach Nienaturalne chodzenie oraz charakterystyczne siadanie Charakterystyczny chód – kołysanie W trakcie biegania ruch „na zająca” Dysplazja stawu biodrowego u psa przyczyny W dysplazji stawów biodrowych główną przyczyną choroby jest nieprawidłowe położenie panewek lub panewki miednicy i tym samym nieprawidłowy rozkład sił biomechanicznych oddziałujących na powierzchnię stawowe głowy kości udowej i panewki. Generalnie im są one położone bardziej do przodu lub tyłu w stosunku do miejsca prawidłowego, tym większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia zmian chorobowych. Może brzmi to skomplikowanie ale ogólnie sprowadza się do stwierdzenia, że to właśnie złe, nieprawidłowe ułożenie względem siebie elementów budujących staw biodrowy powoduje jego wadliwe funkcjonowanie i dalsze poważne konsekwencje. Powstaje niestabilność stawu prowadząca do nadwichnięcia, zwichnięcia głowy kości udowej i poważne zmiany zwyrodnieniowe. Zwyrodnienia stawu zaś nie dość że są procesem postępującym w czasie, to nieodłącznie wiążą się z procesem zapalnym i bolesnością. Tak naprawdę więc chore zwierzę cierpi ból i dlatego jest mniej aktywne, kuleje i wykazuje niechęć do ruchu. Procesy zwyrodnieniowe mają to do siebie, że bez podjętego leczenia, nasilają się z wiekiem i im zwierzę starsze tym bardziej ma zniszczony staw biodrowy. Będąc opiekunami psów niehumanitarne jest pozwolić, aby cierpiały one niepotrzebny ból czując tym samym ogromny dyskomfort życia. Diagnostyka dysplazji u psa Rozpoznanie można postawić zbierając dane z wywiadu klinicznego oraz badania przeprowadzając badanie kliniczne potwierdzone badaniem radiologicznym. Bardzo ważny jest dokładny wywiad z właścicielem, który opisuje nienormalne zachowanie szczeniaka i dokładnie wymienia objawy mogące wskazywać na problemy w stawach biodrowych. Diagnostyka powinna ujawnić ewentualne ryzyko rozwoju dysplazji stawów biodrowych tak wcześnie jak to tylko możliwe i taka droga wydaje się najodpowiedniejsza. Można także czekać na pojawienie się pierwszych objawów i wówczas rozpocząć ustalanie przyczyny co jest ściśle uzależnione od samego właściciela psa. Zanim zlecisz konkretną diagnostykę w kierunku chorób ortopedycznych popatrz na: zachowanie się psa,jego wygląd,występująca kulawiznę,oceńmy sposób poruszania się. Wykonując szczegółowe próby kliniczne mające za zadanie ocenić nieprawidłowości w stawie biodrowym (próba Ortolaniego, Barlowa czy Bardensa), możemy stwierdzić już w bardzo wczesnym wieku bo zaledwie u 6-8 tygodniowych szczeniąt początki dysplazji. Oczywiście bardzo daleki byłbym na poprzestaniu na postawieniu pewnego rozpoznania na tym etapie badania, gdyż łatwo tutaj o pomyłkę. Niektóre z tym badań wymagają wprowadzenia pacjenta w stan znieczulenia ogólnego w celu rozluźnienia mięśni i wyeliminowania odruchów napięcia mięśni podczas badania. Testy te polegają ogólnie na ocenie dopasowania głowy kości udowej do panewki i pozwalają ocenić masywne zmiany świadczące o podwichnięciu głowy kości udowej względem panewki. Badanie kliniczne mogące świadczyć o rozwijającej się dysplazji stawów biodrowych, należy uzupełnić badaniem rtg. Obecnie najbardziej polecana metoda przeprowadzenia tego badani wydaje się metoda PennHip, polegająca na wykonaniu zdjęć w trzech różnych projekcjach. Stosujemy ją u szczeniąt w wieku powyżej 4 miesięcy. Oglądając wykonane klisze możemy wyznaczyć współczynnik DI, który określa stan stawów biodrowych. Można również zastosować inne metody oceny, jak choćby metodę DAR (Dorsal Acetabular Rim) umożliwiającą wyznaczenie specjalnego kąta nachylenia górnego sklepienia panewki stawu biodrowego i dokładną jego analizę. Badanie rentgenowskie, które pozwoli na pewne wykluczenie dysplazji stawów biodrowych powinno zostać wykonane u zwierząt co najmniej dwuletnich. Jak w przypadku każdej choroby niezwykle istotne jest postawienie jak najwcześniejszego rozpoznania bowiem możliwości pomocy cierpiącemu psu maleją wraz z wiekiem i rozwinięciem zmian w obrębie bioder. Do oceny stawów biodrowych i ewentualnej ich dysplazji różne organizacje używają nieco odmiennych systemów. W Polsce wzorując się na wytycznych Międzynarodowej Federacji Kynologicznej wprowadzono następującą skale ocen: A1- stawy biodrowe zdrowe, normalnie ukształtowane,A2- stawy biodrowe prawie normalneB- stawy biodrowe podejrzane,C1- dysplazja nieznaczna,C2- dysplazja umiarkowana,C3- dysplazja ciężka. Schemat przedstawiający etapy postępowania dysplazji stawów biodrowych u psa Etapy dysplazji bioder u psów W przypadku otrzymania oceny B, u młodych, rosnących psów istnieje konieczność ponownego badania w wieku około 2 lat, oceny zaś wskazujące na dysplazję eliminują chore osobniki z dalszego rozmnażania i kwalifikują do leczenia. W innych systemach oceny stawów biodrowych ocenie podlegają wszystkie widoczne na zdjęciu elementy stawów biodrowych a wszelkim zmianom patologicznym przypisywane są następnie ustalone punkty. Suma uzyskanych w ten sposób punktacji jest podstawą oceny obecności dysplazji i jej stopnia. Co ciekawe na świecie istnieją różne systemy oceny, inne zatwierdzone przez amerykańską organizacje zajmująca się oceną (OFA – Ortopedic Foundation for Animals) a jeszcze inne przez europejska FCI czy brytyjska BVA (British Veterinary Association). W naszym kraju oceną zdjęć rentgenowskich w kierunku dysplazji stawów biodrowych z ramienia Związku Kynologicznego zajmują się wyznaczeni lekarze weterynarii specjalizujący się w radiologii. Postępowanie po rozpoznaniu dysplazji u psa Dysplazja stawów biodrowych choć jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, umożliwia poprzez odpowiednie postępowanie ze szczenięciem, ograniczenie jej postępu i tym samym objawów. Kluczowy dla rozwoju choroby i nasilenia objawów klinicznych wydaje się sposób żywienia szczeniąt i utrzymywanie optymalnej masy ciała. W licznych badaniach wykazano bezsprzecznie, że dysplazja stawów biodrowych częściej występuje u zwierząt z nadmierną masą ciała. Pilnujmy więc aby nasze psy nie były grube i tym samym ociężałe. Drugim niezwykle istotnym czynnikiem jest odpowiednia porcja ruchu. „Ruch to zdrowie” jak mówi stare powiedzenie, ale nadmierny, zbyt intensywny wysiłek powoduje więcej szkody niż korzyści. Jest bowiem powodem niewielkich urazów w obrębie chrząstki stawowej i nieuchronnie prowadzi do rozwoju choroby. Nie pozwalajmy więc szczeniakowi na skoki przez przeszkody a jego nadmierną aktywność kontrolujmy przez spacery na smyczy. Schemat przedstawiający dysplazję stawu biodrowego w porównaniu do zdrowego stawu oraz zdjęcia rentgenowskie z dysplazją przedstawiono poniżej. Dysplazja stawu biodrowego w porównaniu do zdrowego stawu Dysplazja u psa leczenie Leczenie dysplazji stawu biodrowego u psa może być dwojakiego rodzaju i zawsze uzależnione jest od konkretnego pacjenta. Możemy zastosować farmakologiczne leczenie dysplazji stawu biodrowego u psa, albo wybrać chirurgiczne leczenie dysplazji. Godnym podkreślenia jest fakt, że nie mamy prostego powiązania między niewielkiego stopnia zmianami w stawach biodrowych mogącymi wskazywać na lekki stopień zaawansowania dysplazji a możliwym rozwojem w przyszłości choroby zwyrodnieniowej stawów. Inaczej mówiąc mamy wiele przykładów kiedy zdjęcie rtg ujawnia patologię mogąca wskazywać na dysplazję, które nie dają żadnych zaburzeń w ruchu i bolesności czy stanu zapalnego. I odwrotnie czasem prawidłowo wyglądające zdjęcie rtg, lub nieznacznie tylko odbiegający od normalnego obraz radiologiczny idzie w parze z bardzo silnie zaznaczonymi objawami zaburzenia ruchu. Zawsze należy zastosować zasadę mówiąca o tym, że „leczymy pacjenta a nie zdjęcie„. Odpowiednia dawka ruchu, ćwiczenia i fizykoterapia psa W pierwszej więc kolejności u naszych podopiecznych bez widocznych poważnych deformacji, podwichnięć, objawów zwyrodnienia stawów czy wyraźnych kulawizn należy wdrożyć postępowanie mające na celu modyfikację żywienia i ruchu psa a w przypadku widocznej nadwagi czy otyłości dietę zmierzająca do ich redukcji. Należy zapewnić psu systematyczną dawkę ruchu najlepiej w formie kłusu na smyczy przy nodze i na podłożu, które będzie zapobiegało ślizganiu się. Dobrą formą aktywności dla psa jest także pływanie. W takich przypadkach możemy zalecić ćwiczenia korygujące postawę kończyn miednicznych czy choćby fizykoterapię pod okiem kompetentnego specjalisty w tej dziedzinie. Ważne jest również stosowanie suplementów dla psa z prekursorami chrząstki stawowej lub mazi takich jak siarczan chondroityny, glikozoaminoglikaany czy kwas hialuronowy. W dalszej kolejności dopiero można zastosować niesterydowe leki przeciwzapalne, które objawowo hamują stan zapalny i tym samym eliminują objawy kliniczne. Irap Orthokine Vet Wśród licznych możliwości postępowania nieoperacyjnego możemy również zastosować nowe metody polegające na leczeniu zwyrodnień stawów i wynikających z nich bólu. Mam tutaj na myśli terapię Irap Orthokine Vet. Terapie ta opracowania u naszych zachodnich sąsiadów, polega na podaniu w chory staw mieszaniny białek surowicy wytworzonych we krwi pacjenta. W efekcie takiej iniekcji proces zapalny i niszczenie tkanek zostaje zahamowane lub spowolnione i uzyskujemy dzięki temu długotrwały efekt przeciwbólowy. Krew pobieramy z żyły pacjenta następnie pozyskujemy z niej białka ochronne, które później podajemy w chory staw co 7-10 dni, kilkukrotnie (3-4 razy). Uzyskujemy dzięki temu efekt kliniczny po około 2-3 tygodniach, który utrzymuję się kilka lat. Alternatywne metody leczenia dysplazji bioder Można także pokusić się o zastosowanie metod akupunktury czy wykorzystanie prądów elektrycznych na odpowiednie miejsca. Dopiero gdy te wszystkie sposoby okażą się niewystarczające należy przejść do postępowania chirurgicznego, które powinno być stosowane w przypadkach zaawansowanych zmian w stawach. Ile kosztuje operacja? Operacja na dysplazję psa W postępowaniu operacyjnym stosuje się wiele różnych technik i to doświadczony lekarz ortopeda decyduje, która z nich będzie najodpowiedniejsza w danym przypadku. Do najczęściej stosowanych technik operacyjnych należą młodzieńcze zespolenie spojenia łonowego, potrójna osteotomia kości miednicy, podwójna osteotomia kości miednicy, osteotomia podkrętarzowa, przedłużenie szyi kości udowej, plastyka dogrzbietowa brzegu panewki, odnerwienie stawów biodrowych, amputacja głowy i szyi kości udowej, endoprotezowanie stawu biodrowego. Młodzieńcze zespolenie spojenia łonowego. Młodzieńcze zespolenie spojenia łonowego psa jest stosunkowo nową metodą zapobiegająca rozwojowi zmian zwyrodnieniowych u bardzo młodych szczeniąt, w wieku 12-20 (24) tygodnie. Zabieg prowadzi do zmiany ułożenia panewki miednicy względem głowy kości udowej i polega na mechanicznym zniszczeniu chrząstki spojenia łonowego. W postępowaniu pooperacyjnym koniecznie stosujemy antybiotyk, leki przeciwbólowe czy ograniczenie ruchu (schody, śliska podłoga).Potrójna osteotomia miednicy. Potrójna osteotomia miednicy psa jest skomplikowanym zabiegiem chirurgicznym polegającym na przecięciu miednicy w trzech różnych miejscach dzięki czemu dochodzi do obniżenia sklepienia panewki i nałożenia panewki na głowę kości udowej. Może być przeprowadzona u zwierząt rosnących w wieku 5-10 miesięcy, u zwierząt bez zmian zapalnych i zwyrodnieniowych w stawie. Wiąże się niestety z duża urazowością i długim okresem rekonwalescencji wynoszącym około 2 miesięcy, w tym miesięcznym drastycznym ograniczeniem podkrętarzowa. Osteotomia podkrętarzowa może być zastosowana u psów z objawami klinicznymi dysplazji, z głęboką panewka, z radiologicznymi zmianami w formie nadwichnięcia głowy kości udowej i brakiem lub nieznacznie zaznaczonymi zmianami zwyrodnieniowymi. Zasada leczenia operacyjnego jest tutaj zmiana ułożenia głowy i szyi kości udowej oraz okolicy krętarzowej w stosunku do trzonu kości stawów biodrowych. Prostym zabiegiem chirurgicznym jest z kolei odnerwienie stawu biodrowego u psa. Zabieg polega na mechanicznym usunięciu włókien nerwowych torebki stawowej dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu związanego ze zwyrodnieniem w obrębie stawu, które jednak dalej postępuje. Zabieg ten jest szczególnie zalecany w przypadkach bardzo zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych co z reguły dotyczy starszych psów, a jego efekt osiągany jest w ciągu kilku dni i objawia się znaczną poprawą stanu klinicznego W niedalekiej przeszłości często wykonywanym zabiegiem w leczeniu dysplazji stawu biodrowego u psa była tzw. pectinectomia polegająca na usunięciu lub podcięciu mięśnia grzebieniowego odpowiadającego za przywodzenie uda. Można ją zastosować jedynie w przypadkach gdy nie doszło jeszcze do zmian zwyrodnieniowych w stawie biodrowym. Jest metodą dość kontrowersyjną gdyż według wielu specjalistów znosi objawy bólowe tylko na pewien okres czasu a więc nie przynosi trwałej głowy i szyi kości udowej. Bardziej radykalnymi zabiegami związanymi z dużą urazowością oraz długim okresem rehabilitacji oraz wysokimi kosztami operacji są amputacja głowy i szyi kości udowej oraz protezowanie stawu biodrowego. Amputacja głowy i szyjki kości udowej u psa (resekcja, dekapitacja) jest zabiegiem ostatecznym dla pacjentów ze znaczną chorobą zwyrodnieniową. W wyniku operacji usunięcia tych elementów kości dochodzi do zniesienia bólu i wytworzenia więzozrostu. Warunkiem powodzenia leczenia jest oprócz prawidłowo wykonanego zabiegu również brak zaników mięśniowych i nadwagi. Pacjent zwykle po kilku dniach od operacji nie wykazuje już objawów bólowych a po około 2 miesiącach używa operowaną stawów biodrowych. Najbardziej chyba skomplikowanym leczeniem chirurgicznym w przypadku dysplazji stawu biodrowego u psa jest jego protezowanie. Jest to zabieg charakteryzujący się znaczną urazowością, wymagający długiej rehabilitacji pacjenta i bardzo kosztowny. Protezowanie stawu biodrowego u psa polega na wstawieniu sztucznego stawu biodrowego w miejsce tego objętego dysplazją. Powinno się go rozważać u psów, które już zakończyły wzrost (w wieku powyżej 9 miesiąca życia i wadze powyżej 25 kg) a także gdy inne metody leczenia okazały się mało skuteczne. Co ważne należy wykluczyć wszelkie ortopedyczne i neurologiczne zaburzenia ruchu i współistniejące zakażenia. Pacjent musi być więc kompletnie zdrowy aby można było rozważać ten zabieg a przy tym nie wykazywać zaników mięśniowych. Niebagatelne są także koszty samych protez i koszt operacji oraz późniejsza rehabilitacja (nawet kilkanaście tysięcy złotych) stąd póki co nie jest to metoda powszechnie stosowana. Nieleczona dysplazja u psa Dysplazja stawów biodrowych jest poważnym schorzeniem ortopedycznym i w żadnym wypadku nie można jej zaniedbać i zbagatelizować leczenia. Po pierwsze jak już wspomniano, powoduje postępujące zwyrodnienie stawów biodrowych i związany z tym ból. Chore zwierzę cierpiąc chronicznie zaczyna oszczędzać stawy i mniej się rusza czego konsekwencją są zaniki mięśniowe. Osobniki chore dopuszczane do rozrodu przekazują tą cechę potomstwu na co nie możemy pozwolić będąc odpowiedzialnymi właścicielami. Niestety mimo stosowania badań przesiewowych, wykonywania diagnostyki radiologicznej i eliminacji rodziców z dalszej hodowli dysplazji nie udało się znacznie ograniczyć i ciągle występuje. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być kilka. Po pierwsze dysplazja stawów biodrowych będąc chorobą wrodzoną jest modyfikowana przez liczne czynniki na które nie mamy wpływu i co gorsza nawet do końca ich wszystkich nie znamy, nie jesteśmy więc w stanie ich ograniczyć. Po drugie zwierzęta uznane za wolne od dysplazji powinny być powtórnie badane w wieku 2-3 lat, na co nie wszyscy hodowcy się zgadzają, nie mówiąc już o wykonywaniu tych badań. Dysplazja stawów biodrowych więc ciągle utrzymuje się w populacji psów i póki co nie stała się „chorobą historyczną”, o której można przeczytać w podręcznikach ortopedii. Bardzo wiele w kwestii zwalczania choroby i profilaktyki zależy od samego właściciela psa, jego świadomości i wiedzy, choćby podstawowej, z zakresu profilaktyki. Pamiętajmy, że zwierzę otyłe lub z nadwagą to osobnik chory i znacznie narażony na liczne choroby, nie tylko ortopedyczne. Nie przekarmiajmy więc naszych pupili abyśmy później nie musieli ich długotrwale leczyć. Kupujmy psy rasowe tylko z pewnych źródeł, z odpowiednimi dokumentami i po rodzicach wolnych od dysplazji. Nie zmuszajmy szczeniaka do zbytnio forsownego i intensywnego wysiłku, ograniczajmy wszelkie zabawy gdzie występuje ruch zrywny a więc np. aportowanie w okresie intensywnego wzrostu stawów i mięśni, szczególnie u ras predysponowanych do tej choroby. Ruch to zdrowie i jest niezbędny do prawidłowego rozwoju naszego pupila ale jak mówi stare powiedzenie „co za dużo, to niezdrowo”. Rehabilitacja przy dysplazji u psa Rehabilitacja przy dysplazji bioder W leczeniu dysplazji niezwykle istotna może okazać się rehabilitacja dotkniętych nią zwierząt, którą powinno się stosować zarówno w leczeniu zachowawczym jak i po zabiegu operacyjnym. Psom nie wykazującym objawów klinicznych ani zaawansowanych zmian radiologicznych, albo tym, u których objawy są niezbyt nasilone proponowałbym leczenie zachowawcze. Polega ono na utrzymaniu prawidłowej sylwetki i odpowiedniej masy ciała oraz stosowaniu racjonalnego wysiłku fizycznego. Wiem jak niezwykle trudno jest „wytłumaczyć” psu, że powinien unikać szybkiego biegania, aportowania czy skoków ale to właśnie taka aktywność powoduje przeciążenie stawów i nasila objawy dysplazji stawów biodrowych. Rehabilitacja powinna więc koncentrować się raczej na pływaniu czy marszu na bieżni wodnej (hydroterapia). Takie formy aktywności nie tylko sprzyjają rozwojowi masy mięśniowej, a to przecież mięśnie utrzymują głowę kości udowej w panewce, ale dodatkowo także nie powodują zbytniego obciążenia pracujących stawów, są więc szczególnie polecane u chorych psów. Rehabilitacja z uwagi na fakt, że dysplazja stawów biodrowych jest chorobą przewlekłą, długo trwającą, jest również procesem długotrwałym, w niektórych przypadkach nawet dożywotnio. Aby przynosiła oczekiwane efekty pewne zabiegi muszą być stale powtarzane. Bardzo przydatne w rehabilitacji pacjentów z dysplazją okazują się zabiegi magnetoterapii i laseroterapii, które działają przeciwbólowo i przeciwzapalnie tym samym spowalniając zmiany zwyrodnieniowe w stawach. W niektórych przypadkach zamiast niesterydowych leków przeciwzapalnych można zastosować zabiegi elektrostymulacji TENS, wzmacniając tym samym efekty obu terapii. Wszelkie zabiegi wzmacniające mięśnie a więc kinezoterapia, elektrogimnastyka, wpływające na siłę mięśni i sprawność ruchową znacznie poprawiają komfort zwierzęcia. Myślę, że najgorszym rozwiązaniem jest ograniczenie się do stosowania środków farmakologicznych rezygnując tym samym z rozsądnego, umiarkowanego ruchu zwierzęcia. Żadne nawet najlepsze leki nie zastąpią prawidłowo działających, sprawnych mięśni czemu między innymi służą wszelkie zabiegi rehabilitacji ruchowej. Podsumowanie Mój pies ma dysplazję – co zrobić? Reasumując dysplazja stawów biodrowych jest poważną chorobą ortopedyczną wymagająca niekiedy dożywotniego leczenia albo poważnego, drogiego zabiegu ortopedycznego z resekcją elementów budujących staw. Nie mniej jednak można z nią żyć w dobrym komforcie choć wymaga to czasem dużego zaangażowania ze strony właściciela i przestrzegania zaleceń lekarza prowadzącego. Dysplazja stawów biodrowych będąc schorzeniem nie do końca poznanym rodzi jednak nadzieje, że kiedyś uda się całkowicie wyeliminować ją z populacji psów czemu służą intensywne badania naukowe w tym kierunku. Pies z dysplazją naprawdę może żyć w miarę komfortowo nie cierpiąc jednocześnie, ale warunkiem jest właściwa, szybka diagnostyka oraz dobrze prowadzone leczenie. Mam nadzieję, że udało mi się w miarę przystępny sposób przedstawić problem dysplazji u psów, wiesz już jak układać prawidłową dietę i co zrobić, kiedy dysplazja stawów biodrowych pojawi się u Twojego psa. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat alternatywnych metod leczenia, lub terapii dysplazji u psa komórkami macierzystymi, dodaj teraz komentarz pod artykułem – odpiszę najszybciej jak to możliwe. Czy można mieć gwarancję, że pies z hodowli nie będzie miał dysplazji? Nie, ale można zminimalizować prawdopodobieństwo wystąpienia dysplazji u psa kupując psy rasowe z pewnych źródeł, z odpowiednimi dokumentami i po rodzicach wolnych od dysplazji. Czy psy z dysplazją cierpią? Tak, przesuwaniu struktur w obrębie stawu towarzyszy silny ból.

ile żyje pies z dysplazją